Όταν ήμασταν μικροί και όσοι μεγαλώσαμε σε χωριά αυτές τις μέρες το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν τα Κάλαντα
.Δεν ξέραμε τότε ούτε δώρα ούτε ρεβεγιόν ούτε γαλοπούλες,ούτε φανταχτερά ρούχα ούτε καν Χριστουγεννιάτικο δέντρο..
Μια τηγανιά χοιρινό, μια χειροποίητη βασιλόπιτα ,ενα ζευγάρι λαστιχένια μπότες και τα . .
Κάλαντα για τα παιδιά.
Τίποτε άλλο. .
Μάλλον πολλά αλλά που δεν χρειάζονταν χρήματα.
Ήθη και έθιμα που γέμιζαν τη ζωή μας και συμπλήρωναν τις ελλείψεις.
Και βέβαια ατελείωτα νυχτερινά(Παρακαδ α)στην ποντιακή.
Και οτι δεν μας πρόσφεραν οι ανθρώπινες δραστηριότητες μας το πρόσφερε η φύση.:Χιόνια,ζώα,πουλιά,παιγνίδι. . .
Οι άντρες στο καφενείο,οι γυναίκες στο σπίτι.Κι ολοι μαζί παρέες παρέες στα νυκτερια κοντά στο τζάκι η' στη θερμαστρα .
Εμείς οι μικρότεροι χωμένοι στις γωνίες ακούγαμε τα κουτσομπολιά του χωριού και ατελείωτες διηγήσεις για την Πατρίδα,οπως αποκαλουσαν τον Ποντο .
Και πολλές φορές να και ο λυράρης και με το τίποτα άρχιζε το γλέντι το μοχάπετ. . Πήγαινε σύννεφο το κότσαρη,το τικ και κυρίως το διπατ. .
Στα παρακαδια γινόταν και τα προξενιά. . Η προξενητρα ειχε τιμητική θέση. .Και έπαιρνε αυθημερόν απάντηση. . .Αν φεύγοντας έβρισκε τα παπούτσια της οπως τ αφησε ολα καλα αν τα βρισκε ανάποδα. .χαλούσε το προξενιό. .
Πάντα υπήρχε και μιμος ,αυτος η αυτη που μιμουνταν πρόσωπα του χωριού. .Το γέλιο της οκας επεφτε. .Ακομη μιμουντο και τα ζωα. . Πως κανει ο σκύλος του ταδε, πως μουγκριζει η αγελάδα του ταδε πως κάνει το κοπάδι του τάδε, .ολοι περνούσαν απο ιερή εξέταση.
..Τέλος πάντων αυτά έφυγαν ολα ανεπιστρεπτί. .Είναι όμως εκεί χαραγμένα στην ψυχή μας και τις ανακαλεί τέτοιες μέρες
.Τελειώνω μ ενα περιστατικό για τα Κάλαντα.
Είχα ετοιμαστεί απ την προηγούμενη :Τραστο(μαλλον η τσαντα του σχολειου) βέργα για τα σκυλιά και κουκούλα.Νύχτα την παραμονή Χριστουγέννων η Πρωτοχρονιάς. . Πάντα με παρέα ,αλλά πρώτα λέγαμε τα Κάλαντα μόνοι μας σε όσους μας δίνανε καμια δεκάρα και μετά συνάντηση με την παρέα.
Εγω τις περισσότερες φορές ξεκινούσα απο εναν αδελφικό φιλο του πατέρα μου τον "Κρανετα» παππού του αείμνηστου ποιητή του Πόντου και ξακουστου γιατρού του Αντωνιαδη του Χρηστου. .
Και ξεκινούσα απο κει γιατι μου εδινε φιλοδώρημα πάντα χρήματα .Εκείνη την φορά μου έδωσε ενα μεγάλο. . .κρεμμύδι!!
Στεναχωρήθηκα ομως συνέχισα με την παρέα τα Κάλαντα...
Πήγα το βράδυ στο σπίτι κι όταν ήρθε ο πατέρας μου με ρώτησε πως πήγαν τα Κάλαντα. .Εγω θυμωμένος του είπα.:Πως να πάνε ,πήγα στο φιλο σου τον Κρανετα "κ εδεκε με εναν κρομμυδ". .ουτε τσιρ α κ ειχεν να δειμε;(μου έδωσε ενα κρεμμύδι,δεν ειχε ξηρα φρούτα να μου δώσει;)
Έπεσε πολύ γέλιο. .Όταν ο πατέρας μου έβγαλε ενα δεκαδικό να μου δώσει ,απο τον Κρανετα με τον οποίον μου στήσανε την πλάκα. ..Δεν θα το ξεχάσω πότε ,ενα κόκκινο χάρτινο δ ε κ α ρ ι κ ο.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Κυριαζιδης Λάμπης
Συνταξιούχος δάσκαλος
Φώτο πηγή απο αρχείο Google
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου