Φθινόπωρο 1961...Ημουν 15 χρονών τότε,μαθητής Β΄Γυμνασίου...Κάθε Σαββατοκύριακο πηγαίναμε στο χωριό στην Ξηρολιμνη, και βοηθούσαμε στις αγροτικές ασχολίες ,τους γονείς μας.. Από την Παρασκευή το απόγευμα με ενημέρωσε ο πατέρας μου :_ Αύριο θα πάμε μαζί για όργωμα ,να ετοιμάσεις το κάρρο(αραμπάς). Φόρτωσα,λοιπόν στο κάρρο το σιδερένιο αλέτρι,ένα τσουβάλι με κριθαρένιο άχυρο,έναν ντορβά( τράστο) που κρεμάγαμε στο λαιμό του μουλαριού για να τρώει ,όταν ξεκουραζόμαστε κλπ κλπ... Πριν βγει ο ήλιος ήμαστε στο χωράφι...Ο πατέρας μου ''εζεψε'' τ αλέτρι στον ΓΚΈΣΙΟ ( ΤΟ ΌΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΟΥΛΑΡΙΟΎ) πήρε στο χέρι του τη βίτσα(καμιτσίκι,που στην μια άκρη του είχε δεμένο ένα λουρι και στην άλλη άκρη είχε ενσωματωμένο ένα τριγωνικό σίδερο(ξύστρα) για να καθαρίζει κάθε τόσο το αλέτρι(κοτάν στην ποντιακή),όταν γέμιζε από χόρτα και χώμα,,,Εμένα με προόριζε να κρατάω το ζώο από το καπίστρι,ώστε να ''μη βγα'ινει απ τ αυλάκι΄΄αν και το μουλάρι πήγαινε και μόνο του,...αλλά ...