12 χρονια χωρίς τον αείμνηστο Ξηρολιμνιωτη γιατρό και στιχουργό Χρήστο Αντωνιάδη.Βιντεο και φωτογραφίες απο "στιγμές" του στο χωριό του την Ξηρολιμνη Κοζάνης.
Την πατρίδα μ’ έχασα Έκλαψα και πόνεσα Λύουμαι κι αροθυμώ, όι - όι Ν’ ανασπάλω κι’ επορώ Τα ταφία μ’ έχασα Ντ’ έθαψα κι ενέσπαλα Τ’ εμετέρτς αναστορώ, όι - όι Και ‘ς σο ψυόπο μ’ κουβαλώ Εκκλησίας έρημα , Μοναστήρεα ακάντηλα Πόρτας και παράθυρα, όι - όι Επέμναν ακράνοιχτα Μίαν κι άλλο ‘ς σην ζωήν μ’ Σο πεγάδι μ’ σην αυλήν μ’ Νερόπον ας έπινα, όι – όι ----------------------------------------------------------------------------------- Όπως βαστάζ’ η θάλασσα τη κόσμη τα καράβεα όπως βαστάζ’ ο ουρανόν εκείνα όλα τ’ άστρα όπως βαστάζ’ το χάλκωμαν ‘ς ση καζαντζή τα χέρα Όπως βαστάζ’ το σίδερον ‘σ σην βαρυτσακουτσέαν βάσταξον κάρδια μ’ βάσταξον αν θέλεις κι αν ‘κι θέλεις βάσταξον κάρδια μ’ βάσταξον αν θέλει κι αν ‘κι θέλεις» ------------------------------------------------------------------- Η ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ : Ένας γιατρός σώζει το ποντιακό τραγούδι Ο νευροχειρουργός Χρήστος Αντωνιάδης απο την Ξηρολίμνη Κοζανης γράφει στίχους και μετα...