Ξεκίνησε πλένοντας επιμελώς τις ντομάτες...
Τοποθετήθηκαν στο καζάνι σε μια μεγάλη φωτιά, ένα είδος τελικής φωτιάς στον αχερώνα που σφράγισε ολόκληρη την προσμονή!!
Ήταν τελετουργία που έδειχνε ότι το καλοκαίρι πλησίαζε στο τέλος του, το σχολείο ήταν έτοιμο να ξεκινήσει ξανά και το φθινόπωρο έφτανε σιγά σιγά.
Η γεύση ντομάτας θα αντιπροσώπευε τη γεύση που είχαμε μαζί μας τον επόμενο χρόνο.
Η παρασκευή σάλτσας ήταν και είναι μια ιεροτελεστία της «παλιάς » ζωής που μας μιλάει για περασμένες εποχές, είναι ο πιο γνήσιος τρόπος για να παρατείνει κανείς το καλοκαίρι και να φέρει τη γεύση της ντομάτας στο τραπέζι όλες τις εποχές, ώστε να είναι πάντα γιορτή.
Ένα τελετουργικό που θα χρειαζόμασταν ακόμα και σήμερα, για να την ξαναβρούμε ίσως.
Τη γιορτή που (;) χάσαμε..
Saveria Albanese
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου