Ξηρολίμνη καλημέρα! Κάπως έτσι ξημέρωσε η μέρα μας σήμερα… Με ένα υπέροχο διπλό ουράνιο τόξο να αγκαλιάζει τον ουρανό του χωριού μας. Μετά τη βροχή, η φύση μας θύμισε για άλλη μια φορά πόση ομορφιά κρύβει η Ξηρολίμνη, όταν την κοιτάμε με μάτια ανοιχτά και καρδιά ήρεμη. Ευχόμαστε να είναι η μέρα όλων μας φωτεινή, γεμάτη χρώμα, ελπίδα και καθαρή ανάσα – όπως αυτή η εικόνα. Καλημέρα χωριό μας!

  Ξηρολίμνη: Πάνω στις σόμπες, τα κάστανα ψήνονται αργά, σκάνε και γεμίζουν το δωμάτιο με το γλυκό τους άρωμα. Είναι μια μικρή τελετουργία του φθινοπώρου — μια στιγμή που ενώνει γενιές, καθώς όλοι περιμένουν να τα ξεφλουδίσουν και να τα μοιραστούν. Στο χωριό, αυτές οι στιγμές έχουν αξία· θυμίζουν πως η ζεστασιά δεν βρίσκεται μόνο στη φωτιά, αλλά και στην παρέα..

  Στο χωριό, το φθινόπωρο απλώνει απαλά τα χρώματά του πάνω στα φύλλα, ντύνοντας το μεγάλο δέντρο με αποχρώσεις χρυσού και κεχριμπαριού. Η υγρασία από τις πρόσφατες βροχές κρατιέται ακόμη στο χώμα, αφήνοντας στην ατμόσφαιρα εκείνο το γνώριμο άρωμα γης που ξυπνά μνήμες και εποχές. Μπροστά στον παλιό τοίχο, το πράσινο τρακτέρ στέκεται έτοιμοπόλεμο, με τις ρόδες του ακόμα υγρές και λασπωμένες. Αν και τα χρόνια έχουν αφήσει πάνω του το σημάδι τους, παραμένει αγέρωχο, έτοιμο να ξαναμπεί στα χωράφια και να οργώσει τη γη που περιμένει υπομονετικά. Είναι κομμάτι της ζωής του τόπου· ένα πιστό εργαλείο που ξέρει να επιστρέφει στη δουλειά κάθε φορά που ο ουρανός καθαρίζει...

  Στους πρόποδες του βουνού μας, εκεί όπου η γαλήνη συναντά την απλότητα της φύσης, στέκει το ταπεινό ξωκλήσι του Αγίου Παϊσίου. Το φθινόπωρο απλώνει παντού τα χρυσά και κεχριμπαρένια χρώματά του· φύλλα σκορπισμένα στο χώμα σχηματίζουν ένα μαλακό, πολύχρωμο χαλί που υποδέχεται τον κάθε προσκυνητη. Εδώ, κάτω από τις σκιές των καρυδιών και μπροστά στο ταπεινό εκκλησάκι, η ψυχή βρίσκει τρόπο να γαληνέψει..

  Ο σκληροτράχηλος δρόμος για το βουνό μας ,κρύβει αυτή την εποχή μικρές και μεγάλες εκπλήξεις για όσους κάνουν τον κόπο να ανηφορίσουν στο Καγιάπασι. Στη θέση «9 Πηγάδια», κοντά στο όμορφο ξωκλήσι της Αγίας Κυριακής, ο ξενώνας–καταφύγιο, η μπάρα του Νερόλακου, τα σπηλαιοβάραθρα και το αναρριχητικό πεδίο συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό περιπέτειας και γαλήνης. Εκεί, ανάμεσα σε τσάι του βουνού, φασκόμηλο και αγριολούλουδα, με τα μανιτάρια να ξεφυτρώνουν μετά τη βροχή και τα αστέρια να φωτίζουν τις νυχτερινές ώρες, μπορεί κανείς πραγματικά να απολαύσει την αυθεντική ομορφιά της φύσης. Και κάποιες φορές, όπως σε αυτή τη φωτογραφία, ένα ουράνιο τόξο γίνεται το πιο όμορφο καλωσόρισμα...

  Στην Ξηρολίμνη, ο κύριος Τάσος (κάτω αριστερά στη φώτο) έχει μετατρέψει τον κήπο του σε πραγματικό στολίδι. Μαζί με τη μικρή του σκυλίτσα, τη Ματούλα, δεν αφήνουν μέρα να περάσει χωρίς να τον περιποιηθούν. Από τότε που πήρε σύνταξη, έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στα φυτά, στα λουλούδια και στα μικρά δεντράκια που φροντίζει με υπομονή και αγάπη. Αν υπήρχε βραβείο για τον πιο τακτοποιημένο και φροντισμένο κήπο του χωριού, σίγουρα θα το κέρδιζε χωρίς δεύτερη σκέψη. Η γυναίκα του, η Νίτσα, πάντα βρίσκει καινούριες ιδέες για να ομορφύνει τον χώρο – και φυσικά ο Τάσος, όπως κάθε καλός οικοδεσπότης, τις κάνει όλες πράξη. Έτσι ο κήπος τους συνεχώς αλλάζει, μεγαλώνει και ανθίζει, γεμίζοντας χρώματα, σχήματα και μυρωδιές που ξεχωρίζουν από μακριά. Ένα μικρό κομμάτι παραδείσου, φτιαγμένο με αγάπη.